ین روزها پنجاهمین سا‌ل‌گشت آغاز نهضت امام خمینی است. نهضتی که با نفی سلطه کفار و مستکبرین بر بلاد اسلامی و امت اسلام آغاز شد و از همان ابتدا بدون رودربایستی، مدرنیزاسیون امریکایی، کاپیتولاسیون و کاپیتالیسم امریکایی و در یک کلمه کدخدایی و سیادت ایالات متحده را با همه جلالت و عظمت ظاهری‌اش در دنیا نفی کرده است.
انصاف باید داد ما مردم ایران با انقلاب عظیم اسلامی‌مان مصیبت بزرگی بر قدرت‌های غربی و شرقی تحمیل کرده ایم. مهم‌ترین حکومت و پایگاه تأمین منافع امریکا در منطقه را متزلزل و سرنگون کرده‌ایم؛ دستشان را از منابع انرژی که مال خود می‌دانستند؛ کوتاه کردیم؛ ده‌ها هزار مستشار و جاسوس‌شان را مفتضحانه از کشورمان بیرون کردیم؛ همه ابرقدرت‌ها با هم هشت سال علیه ما جنگ و تحریم و ترور و ... راه انداختند، پشیمان شان کردیم؛ بدون نیاز و نازکشی ابرقدرت‌ها، کشورمان را خودمان ساختیم. هسته‌ای شدیم. به تکنولوژی فضا و رادیو داروها و بیو و نانو و ... دست یافتیم. در صنایع های تک، رتبه نخست منطقه شدیم. از صنایع هوایی و موشکی‌مان تا نفت و گاز و انرژی و پتروشیمی تا بسیاری عرصه‌های دیگر روی زانوی خود ایستادیم و غیظ و حسرت را به دل کسانی گذاشتیم که دلشان برای دست دراز کردن و گردن کج کردن و لبخند منفعلانه و آشتی‌جویانه ملت ایران لک زده بود؛ قلدرهایی که دائم به نوچه‌های خود در منطقه پشیمانی ایران و ایرانیان را وعده می‌دادند را مأیوس کردیم.
شما را به خدا این‌ها جرم کمی است؟
ما پنجاه سال است که ناموسی‌ترین ناموس انگلیس و امریکا را در منطقه، تحقیر و تهدید کرده‌ایم. رهبران محبوب، مقتدر و الهی ما سخن از محو و یکسان کردن تل‌آویو با خاک می‌گویند. امروز حتی بچه‌ها و کودکان ما هم جایی برای اسرائیل در نقشه جغرافیایی قائل نیستند و در یک کلام مبارزه با اسراییل به گفتمان غالب ما تبدیل شده است.
ما رسما از حق مردم مظلوم فلسطین و لزوم بازپس گیری کل سرزمین مقدس حرف می‌زنیم. ما از همه هسته‌های مقاومت از حماس و جهاد و گردان‌های قسام و ... تا حزب‌ا... غیور و قهرمان حمایت مادی و معنوی وتسلیحاتی می‌کنیم.
این‌ها جرایم کمی است؟
ما تمام منطقه خاورمیانه را بر علیه حکام پیر، دیکتاتور، مرتجع و خوک صفت امریکایی شورانده‌ایم.
ما ابهت سیاسی و نظامی امریکا و انگلیس و اسرائیل را در منطقه و دنیا به باد تمسخر گرفته‌ایم.
پیشرفت‌های علمی و تکنولوژیک جوانان‌مان را بدون وقفه جلو برده‌ایم و با مذاکره و ادامه مذاکره سرکارشان گذاشته‌ایم و مقتدرانه صد و بیست کشور دنیا را پشت سر خود به حمایت آورده‌ایم.
ما در سوریه به رغم خواست همه ابرقدرت‌های به ظاهر بزرگ و تمام دول عربی، عبری و غربی، ایستادیم و دوسال و نیم، ضرب شست مقاومت را و اقتدار جمهوری اسلامی را به دشمنان اسلام و اهل بیت علیهم‌السلام نشان دادیم.
این‌ها جرایم کمی نیست.
باید به دشمن کمی حق داد که به سیم آخر بزند و پای نامبارکش را روی شریان اقتصادی و معیشتی مردم بگذارد. این‌ها حداقل کاری است که از دشمن عصبانی و منفعل و کلافه از عزم و پایداری ملت مقتدر و مظلوم ایران بر می‌آید.
دو راه پیش روی ماست بدون تعارف و رودربایستی:
یکی این‌که از مسیر و آرمان‌هایی که امام و شهدا در برابر چشم و دل ما گذاشتند، یک گام و فقط یک گام نه حتی بیشتر، عقب برویم و با ژست‌های دیپلمات مآبانه و به اصطلاح عقلایی حرف از هم‌سازی و آشتی (میتوانید بخوانید سازش با کدخدایگان و چند دولت عربده‌کش و زیاده خواه غربی) بزنیم و مشکل گرانی روغن و پنیر و دیگر اقلام زندگی امروزمان را با تدبیر! ظرف "شش ماه" یا "صد روز" یا "دوسال" حل کنیم.
و اما راه دوم استقامت حماسی و جانانه و اتخاذ تدابیر مقاومتی در حوزه اقتصادی و فرهنگی و سیاسی است.
برای کسانی که منفعلانه و فرافکنانه، روحیه انقلابی در فضای سیاست خارجی را متهم می‌کنند، می‌گویم: دوستان و بزرگوران! شما بهتر از بنده واقفید که دیپلماسی چیزی نیست مگر ترجمان عزت و اقتدار و انجسام و قدرت درونی ملت و حاکمیت.
ما در دولت محبوب، کارآمد و تحسین شده‌ی نهم، در حالی که شجاعانه‌ترین مواضع اسلامی و انقلابی‌مان را بدون شرمندگی بر بام دنیا در برابر ابرقدرت‌های زورگو و زیاده خواه اعلان می‌کردیم، درخشان‌ترین دوره پیشرفت‌های علمی، صنعتی و تکنولوژیک و گواراترین دوره خدمت‌رسانی به مردم و آبادانی و عمران کشور و شیرین‌ترین دوره به لحاظ رضایت‌مندی و مشارکت مردمی را پشت سر گذاشتیم.
تنها راه برای آن‌که دشمن، پای نامبارکش را از روی شریان اقتصادی و معیشتی ما برای همیشه بردارد نه انفعال و ابراز پیشمانی، بلکه ناامید کردن و مأیوس نمودن دشمن از اثربخشی و کارآمدی فشارها و تحریم‌هاست و صدالبته تبدیل کردن آن به فرصت اصلاح ساختارها و زیرساخت‌های ناسالم و نادرست؛ و البته یقیناً اگر پایداری کنیم و پا به پایی استوار و دارای اراده، مقاوم و امتحان پس داده بایستیم، می‌توانیم پای دشمن را قلم کنیم و او را از پا در بیاوریم و یک گام بلند دیگر در مسیر خوشبختی و افق‌های چشم‌نواز چشم‌انداز میهن دوست داشتنی‌مان به پیش برویم باذن ا... تعالی.
... یاد سخن حکمت آمیز رهبر عزیزتر از جانم افتادم که فرمود:
"هرجا استقامت کردیم پیش رفتیم؛ از این به بعد هم همین‌طور خواهد بود"
انتخاب با ماست.
"ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا لا خوف علیهم و لا هم یحزنون"
